W Grajowie funkcjonuje bardzo wiele nazw własnych odnoszących się do przysiółków, miejsc czy też pól. Mieszkańcy wykorzystują je podczas rozmów do określenia konkretnych rejonów w bardzo jednoznaczny i szybki sposób, bez potrzeby stosowania długich objaśnień. Wiele z tych nazw jest bardzo popularnych - występują w zapisach urzędowych i są stosowane także w wielu innych miejscowościach. Występują również takie, których ciężko szukać gdzie indziej a niektóre z nich są znane tylko starszym mieszkańcom wsi (często występują w nich cechy gwarowe). 

Działem językoznawstwa, który zajmuję się badaniem nazw własnych jest omnomastyka ( od greckiego „onoma”, oznaczającego nazwa). Jej celem jest porządkowanie, objaśnienie pochodzenia (etymologia) nazw własnych, ich budową językową i tymi właściwościami gramatycznymi, które je wyróżniają od nazw pospolitych. Gałęzią onomastyki badającą nazwy geograficzne jest toponima (od greckiego „ò topos” oznaczającego miejsce). W literaturze naukowej znajdujemy podział toponomi na: 
- makrotoponimię, zajmującą się nazwami miejscowości, tj. obiektów zamieszkałych: miast, wsi, części miast i wsi, przysiółków, domów poza zwartą zabudową wsi, ulic, placów itp.;
- mikrotoponimię, zajmującą się nazwami obiektów niezamieszkanych.
Bardzo często stosowana jest również inna terminologia: nazwy osad zamieszkałych określane są jako ojkonimy (gr. oíkos ‘mieszkanie’), a nazwy obiektów niezamieszkałych jako anojkonimy (gr. an- ‘przeczenie nie’). 

W materiale poniżej podjęta została próbą wyjaśnienia etymologii nazw miejscowych i terenowych obszarów ulokowanych w Grajowie, które stanowią cenny przekaz historyczny. Najczęściej tworzone one były od wyrazów pospolitych oznaczających ukształtowanie terenu, faunę i florę danej osady, czynności wykonywanych przez ludność ją zamieszkującą, bądź też od właściciela danego gruntu. Źródłem elementów poddanych próbie objaśnienia jest materiał zawarty w opracowaniu ”Grajów. 1330-2015” oraz uzyskany podczas rozmów z mieszkańcami.